Choć cieszę się z pracy w kolorze w różnych momentach mojej kariery – przez trzy lata pomagałem w wysokiej jakości, w dużej mierze kolorowym studiu reklamowym, zanim jeszcze spędziłem czas z Adamsem i przez kilkanaście lat prowadziłem własne studio reklamowe – muszę potwierdzić preferencje dla mojego monochromatycznego świata.
Dzięki czarno-białym obrazom mogę oddać bogate błękitne niebo jako coś lekkiego i przewiewnego, z niewielkim rozróżnieniem między chmurą i niebem lub jako coś głęboko mrocznego, z silną separacją między chmurą i niebem. Żadna z tych odmian nie jest zależna od koloru i żadna z nich nie wzbudziłaby poczucia, że coś jest “złe”. Są po prostu interpretacją lub bardziej spersonalizowanym sposobem wyrażania uczuć lub reakcji na scenę. Wyzwalanie tworzenia własnej wersji rzeczywistości jest raczej wyzwalające, niż trzymanie się rzeczywistości tego, co znajduje się przed obiektywem.
Praca w czerni i bieli nie musi być trudna, ale wymaga pewnych przemyśleń dotyczących narzędzi i podejścia.
“Widzenie” czarno-białe w świecie kolorów
Ważnym czynnikiem jest fakt, że mimo iż pracujemy nad czarno-białym obrazem, świat przed obiektywem (i naszymi oczami) jest w żywym kolorze.
Aby pomóc mi zrobić wizualny “skok” od koloru do czerni i bieli, patrzę poza kolory w scenie i zamiast tego patrzę na związki między tymi kolorami. Następnie wyobrażam sobie, jak mogę manipulować tymi relacjami za pomocą filtrów, aby stworzyć nacisk lub skupić się.
Kiedy pracuję z filmem, muszę sobie wyobrazić efekt filtra przed zwolnieniem migawki. Filtr przed obiektywem rozjaśnia własny kolor, przyciemnia jego przeciwieństwo i pozostawia neutralne w niezmienionej postaci. Ekspozycja musi zostać zwiększona, aby skompensować gęstość filtra.
Na przykład dzięki mocnemu czerwonemu filtrowi mogę oddać zieloną liściastą roślinę przed czerwonawo-piaskowcową ścianą jako ciemną roślinę na tle lekkiej i delikatnie teksturowanej ściany, ponieważ zieleń jest prawie przeciwieństwem czerwieni. Albo, dzięki głębokiemu zielonemu filtrowi, mogę uczynić tę samą roślinę bardzo lekką na ciemnej i nastrojowej ścianie.
Pracując cyfrowo, robię przechwytywanie w RAW, a następnie eksperymentuję z różnymi interpretacjami tych zależności za pomocą kontrolek w Lightroomie lub Photoshopie. Każdy kolor w uchwyceniu można manipulować niezależnie od innych kolorów, a ponieważ pochylenie odbywa się w trakcie przetwarzania końcowego, kompensacja ekspozycji nie jest konieczna.
Post-processing
Inną wolnością od rzeczywistości w pracy w czerni i bieli jest możliwość dramatycznego modyfikowania tonalnych kontrastów i gęstości w sposób, który wydaje się naturalny i całkowicie rozsądny, ale mógłby wyglądać na duży błąd w kolorze. Przykładem jest użycie znacznych kontrolek tonalnych, aby zrealizować mój cel dzięki jednej z moich najważniejszych fotografii, Bridalveil Fall.
Tworzenie czarno-białego obrazu
Oto kilka wskazówek, jak uzyskać najlepsze ujęcie, czy to w trybie cyfrowym czy analogowym. Zasady fotografii są w dużej mierze takie same z filmem i cyfrą, choć szczegóły dotyczące osiągnięcia pożądanej wizji w czerni i bieli z różnymi platformami wymagają pewnych unikalnych technik. Kiedy rozważam zrobienie ekspozycji, myślę o rzeczach w następującej kolejności:
Kompozycja. Co takiego przyciągnęło mnie na scenę lub temat? Gdzie jest najlepsze miejsce na obiektyw? Moja względna pozycja względem tematu (s) określa strukturę obrazu. Jeśli przesunę się nieco w lewo, czy gałąź drzewa zaczyna wchodzić w drogę? Jeśli opuszczę oko, czy słupek ogrodzenia zaczyna uderzać w główny obiekt mojego obrazu? Zrobiłem kilka obrazów, w których różnica cala lub dwóch w pozycji obiektywu może spowodować lub złamać kompozycję.
Wszystko to odbywa się, zanim zdołam wyjąć kamerę i często używam karty do oprawiania lub moich rąk do “przesłuchania” mojej kompozycji. Cytując Marka Twaina w jego eseju Fenicore Cooper’s Literary Offenses: “Unikajcie nadmiaru zdjęć!” Jeśli nie jest potrzebny na obrazie, nie włączaj go. Lub przynajmniej go zminimalizuj.
Wybór obiektywu.
Jedyną zmianą w ogniskowej jest zmiana przycinania obrazu. Wybierz swoje miejsce, a następnie wybierz ogniskową, która daje najlepsze plony. Wybór obiektywu nie ma wpływu na strukturę obiektu – jest on regulowany przez położenie soczewki względem obiektu (ów). To, co często przypisuje się “kompresji soczewek”, jest w rzeczywistości wynikiem zmiany położenia soczewki, aby pasowało do długiego ogniskowego obiektywu. Jeśli położenie kamery nie jest przesunięte, relacja elementów w scenie pozostaje niezmieniona niezależnie od długości ogniskowej.
Wybór filtra.
Jeśli pracujesz cyfrowo, większość efektów filtra może być wykonywana w procesie przetwarzania końcowego, jak wyjaśniono powyżej. Wyjątkiem są filtry o neutralnej gęstości (ND), które wydłużają czas ekspozycji, a polaryzatory ciemnieją lub kontrolują odbicia. Filtr “1A Skylight” może dobrze przecinać zamglenie. W przypadku czarno-białej folii lub monokromu Leica, który jest rejestrowany wyłącznie w czerni i bieli, przed ekspozycją należy wybrać filtr kolorowy.
Dzięki cyfrowemu można od razu zobaczyć efekt czerni i bieli. Chociaż staram się przechwytywać tylko w trybie RAW, jeśli ustawisz aparat do przechwytywania zarówno w formacie RAW, jak i JPEG z ustawieniem monochromatycznym, większość aparatów wyrenderuje JPEG jako obraz czarno-biały. Jeśli chcesz wyświetlić podgląd efektu filtra, możesz umieścić rzeczywisty filtr przed obiektywem, a podgląd obrazu pokaże ten efekt koloru.
Ekspozycja.
W przypadku technologii cyfrowej, kluczowym podejściem jest unikanie prześwietlania najciekawszych momentów. Jeśli czujniki są przeciążone, odzyskiwanie danych po przetworzeniu jest bardzo niewielkie. Wyprana biała chmura jest o wiele trudniejsza do życia niż puste cienie – a głębokie cienie często można odzyskać w zaskakującym stopniu.
Histogram natychmiast poinformuje Cię, czy trzymasz swoje najjaśniejsze punkty. Jeśli histogram zostanie wciśnięty w prawą stronę okna, zmniejsz ekspozycję i wykonaj kolejne przechwytywanie. Mam nadzieję, że twój temat jest nadal dostępny po drugiej próbie.
W przypadku filmu podejście odwrotne jest regułą. Jedna rzecz, której nie można naprawić po fakcie, że jest narażona. Naukowa ilość światła wymaga wstrząśnięcia srebrnymi molekułami, aby można było cokolwiek opracować. Jeśli film nie osiąga minimalnej ilości światła, nic nie można wydrukować ani zeskanować, wystarczy wyczyścić film.
