Jako fotografowie, polegamy tak bardzo na naszych oczach, że to prawie druga natura, aby zdecydować, czy zdjęcie jest zbyt jasne, zbyt ciemne lub po prostu po prostu tak, jak wygląda na podglądzie obrazu LCD. Ale od wiodących warsztatów fotograficznych od kilkunastu lat, nauczyłem się, że najważniejszą przyczyną błędów związanych z ekspozycją jest podejmowanie decyzji w oparciu o sposób, w jaki obraz wygląda na wyświetlaczu LCD aparatu.
Podgląd obrazu na ekranie aparatu doskonale nadaje się do sprawdzania kompozycji, ale jasność obrazu zmienia się zarówno w ustawieniach jasności ekranu LCD, jak iw zmieniającym się otoczeniu. Łącząc problem, obraz, który widzisz, jest plikiem JPEG, który nie wyświetla pełnego zakresu przechwyconych tonów. O wiele bardziej niezawodnym sposobem określenia ekspozycji jest użycie histogramu, który tworzy kamera za każdym kliknięciem.
Histogramy wyjaśnione
Histogram to wykres tonów na obrazie. Jego najprostszą formą, monochromatyczna wersja praktycznie wszystkich wyświetlaczy aparatów cyfrowych, jest histogram luminancji (lub jasności). Zrozumienie histogramu luminancji poprawi twoją fotografię i znacznie ułatwi odczyt (nieco) bardziej złożonego histogramu RGB (czerwony, zielony, niebieski).
Dla niektórych wykres może potencjalnie wywołać retrospekcje traumy licealnej klasy naukowej. Ale histogram jest dość prosty – na tyle prosty, że można go zinterpretować w mgnieniu oka.
Gdy obraz jest przechwytywany przez czujnik cyfrowy, procesor aparatu tworzy obraz podglądu JPEG do wyświetlenia na wyświetlaczu LCD aparatu. W trakcie tworzenia podglądu kamera pobiera jasność każdego zdjęcia i przypisuje mu wartość tonalną (jasność) w zakresie od 0 (absolutna czerń) do 255 (absolutna biel). Każda wartość tonu od 1 do 254 zawiera szczegóły – im wyższa liczba, tym jaśniejszy ton.
Uzbrojony w wartości tonów dla każdego zdjęcia, kamera tworzy histogram obrazu. Pozioma (X) oś histogramu ma 256 dyskretnych kolumn (0-255), po jednej dla każdej możliwej wartości jasności, z 0 / czarną kolumną po lewej stronie i 255 / białą kolumną po prawej stronie. (Nie wyświetlają się jako dyskretne kolumny, ponieważ są tak blisko siebie).
Twoja kamera tworzy nowy histogram dla każdego obrazu, dodając wartość jasności każdej fotosyty do odpowiedniej kolumny na histogramie, np. Układając żetony. Im więcej zdjęć o określonej wartości jasności, tym wyższa będzie odpowiednia kolumna.
Czytanie histogramu
Zakres tonów widocznych w podglądzie LCD różni się nie tylko jasnością otoczenia i jasnością ekranu, ale nawet w idealnych warunkach, więcej informacji jest rejestrowanych przez czujnik niż może wyświetlić podgląd na ekranie LCD. I chociaż aparat wykorzystuje ten sam podgląd JPEG do budowy histogramu, histogram zapewnia bardziej spójne, precyzyjne źródło informacji o ekspozycji, na które można polegać bez względu na czynniki zewnętrzne.
Nie ma czegoś takiego jak “idealny” kształt histogramu. Kształt histogramu jest określony przez rozmieszczenie światła w scenie, natomiast pozycja lewego / prawego histogramu jest funkcją wielkości ekspozycji podanej obrazowi. Wysokość histogramu jest nieistotna – informacja, która wydaje się obcięta u góry histogramu, oznacza po prostu, że wyświetlacz nie jest wystarczająco duży, aby pasował do wszystkich zdjęć posiadających ten dźwięk.
Ilość ekspozycji, jaką dajesz, jest twórczym wyborem, ale z zasady fotografowie starają się unikać obcinania (odcinania) wykresu histogramu po lewej i prawej stronie. Histogram wycięty po lewej stronie oznacza, że niektóre szczegóły sceny są czyste czarne; histogram przycięty po prawej stronie oznacza, że niektóre szczegóły podświetlenia sceny są czysto białe.
Zarządzanie histogramem
W idealnym świecie, gdy zobaczysz histogram przycięty po lewej stronie, po prostu zwiększaj ekspozycję, aby przesunąć histogram w prawo (jaśniej), dopóki nie zostaną obcięte dane w cieniu. Jeśli zobaczysz histogram przycięty po prawej stronie, zmniejsz ekspozycję, aby przesunąć histogram w lewo (ciemniej), dopóki nie zostaną przycięte żadne szczegóły podświetlenia. Problem rozwiązany.
Wiele scen zawiera zbyt szeroki zakres światła, od najciemniejszych cieni do najjaśniejszych świateł, aby czujnik kamery mógł nagrywać. W tych scenach można mieszać wielokrotne ekspozycje obejmujące cały zakres tonów lub zastosować skalowany filtr neutralnej gęstości, aby przyciemnić najjaśniejsze obszary sceny.
Kiedy mieszanie ekspozycji lub używanie filtrów GND nie jest praktyczne lub dostępne, zwykle nie zamierzam poświęcać (przycinać) cienia i zapisywać podświetleń. Nie tylko przycięte cienie są łatwiejsze do odtworzenia podczas przetwarzania (aczkolwiek z pewnym szumem) niż przycięte światła, ale także ludzkie oko jest przyciągane do najjaśniejszych rzeczy na obrazie, więc utracony wyraźny detal jest o wiele bardziej szkodliwy dla obrazu.
Podczas mierzenia scen o wysokim zakresie dynamicznym należy pamiętać, że histogram jest zbudowany na podglądzie JPEG, więc obraz RAW zawiera więcej danych obrazu niż pokazuje histogram. Ponieważ ilość możliwych do odzyskania szczegółów RAW zmienia się w zależności od aparatu, ważne jest, aby wiedzieć, ile możesz przyciąć cienie i światła w aparacie i odzyskać je później. Z drugiej strony, strzelanki JPEG mają znacznie mniejszy margines błędu i muszą być bardziej konserwatywne w stosunku do przyciętych cieni i świateł.
Podczas gdy ogólnym celem jest zapewnienie, że żaden z danych tonów nie zostanie obcięty po lewej lub prawej stronie histogramu, ekspozycja wybrana dla sceny jest ostatecznie twórczym wyborem. Chociaż często wystawiam swoje sceny, aby dopasować ilość światła, które widzą moje oczy, czasami postanawiam uczynić scenę ciemniejszą lub jaśniejszą niż to, co widzę.
Doświadczeni fotografowie, którzy czują się komfortowo podczas czytania i zarządzania histogramem, często wystawiają swoje obrazy, więc histogram jest jak najdalej w prawo bez przycinania, a następnie zmniejsza jasność później w programie Lightroom lub Photoshop. Ta technika “eksponuj w prawo” jest prawidłowym podejściem, które zapewnia więcej danych obrazu i mniejszy hałas, ale należy to robić ostrożnie, ponieważ margines błędu jest znacznie mniejszy po stronie świateł histogramu – nawet niewielka błędna ocena może spowodować w nieodwracalnych atrakcjach i zrujnowanym obrazie.
Histogram RGB
Podczas gdy histogram luminancji informuje o uchwyconych szczegółach, histogram RGB (czerwony, zielony, niebieski) pokazuje przechwycony kolor.
Aby uchwycić kolory, każdy fotometr na cyfrowym czujniku mierzy natężenie światła w jednym z trzech kolorów: czerwonym, zielonym i niebieskim. Aparat wykorzystuje te informacje o kolorze oraz informacje o kolorach z sąsiednich obiektów, aby interpolować rzeczywisty kolor dla tej lokalizacji na czujniku. Wykorzystuje również jasność kolorów do zestawiania poszczególnych histogramów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Połączone, tworzą histogram RGB, wyświetlane jako trzy oddzielne wykresy lub wszystkie trzy kolory nałożone na jednym wykresie.
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego zmierzch lub niebieskie niebo wydaje się wypłukiwane, gdy histogram luminancji wygląda dobrze, odpowiedź jest prawdopodobnie na histogramie RGB. Nawet jeśli jeden lub dwa kanały kolorów są obcięte, histogram luminancji może nadal wyglądać dobrze, tworząc fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Fotografowie, którzy używają techniki “pokaż na prawo” i polegają na histogramie luminancji bez sprawdzania histogramu RGB, są szczególnie narażeni na przycinanie kolorów.
Większość scen ma dość równomierny rozkład kolorów (wszystkie trzy kanały mają podobny histogram), ale jeśli fotografujesz scenę z żywym kolorem, takim jak zachód słońca lub podświetlany kwiat, możesz znaleźć jeden kanał koloru przekrzywiony daleko do dobrze. Nawet jeśli tylko jeden kanał jest obcięty, jedynym rozwiązaniem jest dostosowanie ekspozycji dla całej sceny.
Obraz jest wart tysiąca słów
Dwa obrazy Sunstar z Horseshoe Bend pochodzą z tego samego pliku. Pierwszy to sposób, w jaki obraz był wyświetlany na ekranie LCD aparatu, wraz z histogramem; drugi obraz jest tym samym obrazem po zaledwie kilku minutach dopasowywania jasnych, cieni i krzywych w Lightroomie i Photoshopie – bez wtyczek, mieszania lub innego skomplikowanego przetwarzania.
Gdybym dał wystarczająco dużo światła, by cienie dobrze wyglądały (bliżej tego, jak moje oczy je widziały) na moim ekranie LCD, światła byłyby beznadziejnie prześwietlone. Podobnie, jeśli przyciemniłbym swoje pasemka wystarczająco, by dobrze wyglądać na ekranie LCD, cienie przyciemniłyby się do nieodzyskiwanej i / lub hałaśliwej czerni. Wiedziałem, że moją najlepszą szansą na uchwycenie tej sceny o wysokim zakresie dynamiki jednym kliknięciem było zignorowanie mojego podglądu LCD i zaufanie do histogramu.
Pomimo obrazu, który nie wyglądał dobrze na moim wyświetlaczu LCD, histogram mojego Sony a7R II pokazał mi, że uchwyciłem praktycznie wszystkie cienie i światła sceny. A ponieważ zrobiłem to zdjęcie w trybie RAW, ostrożne pozycjonowanie histogramu utrzymywało minimalny obrys cienia i podświetlenia oraz w możliwym do odzyskania zakresie. Ignorowanie mojego podglądu i ufanie mojemu histogramowi pozwoliło mi osiągnąć ostateczny obraz, który widzisz tutaj, z bardzo małym przetwarzaniem.
